آمپلی فایر گیتار باس چیست؟

آمپلی فایر گیتار باس

آمپلی فایر گیتار باس چیست؟

آمپلی فایر گیتار باس دستگاهی برای تقویت صدای گیتار باس است.

این دستگاه با استفاده از انرژی الکتریکی، سیگنال خروجی گیتار باس را به صدا تبدیل می کند. به طور معمول، یک آمپلی فایر گیتار باس از یک پری آمپلی فایر، کنترل های تقویت کننده صدا ، یک پاور آمپلی فایر و یک یا چند بلندگو (درایور) در یک کابینت تشکیل می شود.

آمپلی فایر گیتار باس دارای ویژگی های مشترکی با آمپلی فایر گیتار میباشد

اما بدلیل چالش های خاصی که در تولید صدای با فرکانس پایین وجود دارد،

این نوع آمپلیفایر از انواع دیگر سیستم های تقویتی متمایز است.

این تمایز در طراحی بلندگوها ، پری آمپلی فایر و آمپلی فایر و طراحی و اندازه کابینت تأثیر می گذارد.

کابینت آمپلی فایر گیتار باس معمولا تعداد بیشتری بلندگو و ابعاد بزرگتری نسبت به آمپلی فایر سایر سازها دارد.

همچنین خود بلندگوها نیز باید بقدر کافی قدرتمند باشند تا بتوانند

با سطوح بالاتری از انرژی تعامل داشته و صدای بم را با قدرت مناسب تولید کنند.

تاریخچه

نوازندگان گیتار باس جز (Jazz) اولین نوازندگانی بودند که به دنبال روشی برای افزایش صدای ساز خود بودند.

دهه ۱۸۹۰ و اوایل دهه ۱۹۰۰ ، نوازندگان باس دریافتند

که شنیده شدن صدای ساز آنها در میان صدای بلند سازهایی مانند ترومپت و درامز بسیار مشکل است.

راه حل جزئی ، اجرا به سبک slap بود که تا حدی صدای بلند تری در باس ایجاد می کرد.

با شروع دهه ۱۹۲۰ ، اولین آمپلی فایرها و بلندگوهایی که برای نوازندگان اجرای زنده طراحی شده بود، در دسترس قرار گرفتند.

در دهه های ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۰ ، نوازندگان باس ، برای تقویت صدای ساز خود ،

از سیستم های PA (سیستم صدای حرفه ای) قابل حمل یا آمپلی فایرهای combo گیتار آکوستیک و گیتار Archtop استفاده میکردند،

اما از آنجا که این سیستم ها به طور خاص برای تقویت صدای سازهای باس طراحی نشده بودند ، کارایی آنها محدود بود.

تنها بلندگوهای موجود در اوایل دهه ۱۹۲۰ دارای توانایی محدودی در تولید صدای بم بودند و بلندگو مخروطی مدرن تا سال ۱۹۲۵ در دسترس نبود.

با گذشت زمان و پیشرفت علم و تکنولوژی انواع مختلفی از آمپلیفایر گیتار باس تولید شد که در ادامه به شرح آنها می پردازیم.

آمپلی فایر گیتار باس چیست؟

انواع آمپلی فایر

تجهیزات مختلفی برای تقویت صدای سازهای باس استفاده میشوند که بسته به

عملکرد، سبک موسیقی، صدای مورد نظر نوازنده، بزرگی مکان اجرا و سایر عوامل مانند آب وهوا و میزان مهارت نوازنده، متفاوت میباشند.

آمپلی فایر تمرینی

کوچکترین آمپلی فایر گیتار باس است که به طور معمول بین ۱۰ تا ۲۰ وات توان و بلندگوی کوچک ۶.۵ یا ۸ اینچی دارند

و به عنوان آمپلی فایری برای تمرین شناخته میشوند.

این آمپلی فایرها به اندازه ای صدای ساز را تقویت میکند که برای تمرین فردی در یک اتاق کوچک مناسب باشند

و بلندی صدای آنها معمولا برای تمرین گروهی یا اجرا مناسب نیست،

به همین دلیل بیشتر برای افراد مبتدی و یا گرم کردن(Warm up) قبل از اجرا و تمرین شخصی نوازندگان حرفه ای مورد استفاده قرار میگیرد.

آمپلی فایر combo

برای تمرینات، ضبط استودیویی یا اجراهای کوچک ،

نوازندگان گیتار باس و الکتریک معمولا از کمبو آمپلی فایرها استفاده میکنند

که از یک پری آمپلی فایر، کنترلر های تنظیم صدا،

یک پاور آمپلی فایر و یک یا چند بلندگو در یک کابینت تشکیل شده است.

کمبو آمپلی فایرها در تعداد بلندگو متفاوت میباشند ،

که دارای انواع یک بلندگویی (معمولا دارای یک بلندگوی ۱۲ یا ۱۵ اینچی میباشند،

اگرچه میکرو امپ هایی با یک بلندگوی ۱۰ اینچی نیز وجود دارد)

یا دو بلندگویی ( مثلا دو بلندگوی ۱۰ اینچی) یا چهار بلندگویی ( مثلا چهار بلندگوی ۱۰ اینچی)، میباشند.

تفاوت کمبو آمپلی فایر ها با آمپلی فایرهای تمرینی در کاربرد آنها است.

کمبو آمپلی فایرها را میتوان در اجرای زنده نیز بکار برد. قدرتمندترین کمبو آمپلی فایرهای موجود، بین ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ وات توان خروجی را به بلندگوهای داخلی انتقال میدهند.

Bass stack

از Bass stack ها در اجراهای بزرگ مانند استادیوم یا فستیوال های موسیقی در فضای باز استفاده می شود.

همچنین این نوع آمپلیفایر ها در اجرای زنده سبک های هوی متال، گرانج و هاردکور پانک که در آنها باس با دامنه پایینتر و صدای بلندتر وجود دارد نیز به کار می روند.

نوازندگان باس معمولا از آمپلی فایرهای قدرتمندتر( ۳۰۰ تا ۲۰۰۰ وات یا بیشتر) و یک یا چند کابینت مجزا در ترکیبهای متفاوتی استفاده میکنند.

به یک آمپلی فایر مجزا و چند بلندگو، bass stack میگویند. نمونه ای از آمپلی فایرهای قدرتمند

که در grunge بکار میرود ، آمپ مایک اینز بیسیست گروه آلیس این چینز میباشد. که از ۴ هد آمپلی فایر Ampeg SVT-2PRO

که دوتای آن به ۴ ساب ووفر ۱۸.۱ اینچی و دوتای دیگر به دو تا ۱۰.۸ اینچی متصل اند.

هد:

آمپلی فایرهای باس جداگانه ای که فاقد بلندگو میباشند را معمولا هد یا هد امپ میگویند.

head معمولا شامل یک پری آمپلی فایر، اکولایزر( کنترل های باس و تریبل) و یک پاور آمپلی فایر میباشند .

برخی از نوازندگان از تنظیمات مجزای پری آمپلی فایر/پاور آمپلی فایر استفاده میکنند،

که یک یا چند پری آمپلی فایر ، یک یا چند پاور آمپلی فایر را هدایت میکنند.

برای مثال یک نوازنده باس میتواند از یک bass-specific power amplifier یا sound reinforcement system power amp استفاده کند.

هد آمپلی فایرهای باس در ولتاژهای قدرتمندی که در کمبو ها وجود ندارد موجودند.

برای مثال هد Ampeg SVT8-PRO دارای خروجی ۲۵۰۰ وات است

که برای بزرگترین کابینت ۱۰*۸ اینچی و مکان های بزرگ ( مانند استادیوم ) کافی میباشد.

Hybrid یا miscellaneous units

تعداد کمی از آمپلی فایرهای باس وجود دارند که در دسته بندی آمپلی فایرهای Combo قرار نمیگرند.

در برخی از آمپلی فایرهای کمبو،

آمپلی فایر آنها قابلیت جدا شدن از کابینت را دارد و یک هد مجزا را در اختیار کاربر قرار میدهد.

این امر موجب سهولت در حمل و نقل میشود.

مثلا در ضبط استودیویی به عنوان پری امپ استفاده میشود.

همچنین یک کابینت جداگانه که میتواند با هد های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد.

در برخی از هد ها یک بلندگوی کوچک تعبیه شده که صدای کافی را تولید میکند،

بنابراین میتواند به عنوان یک آمپلی فایر تمرینی مورد استفاده قرار گیرد.

که این موضوع به نوازنده این امکان را میدهد تا زمانی که هد را بدون کابینت آن در دسترس دارد به تمرین بپردازد.

تکنولوژی آمپلی فایر

آمپلی فایر میتواند تکنولوژی لامپی (thermionic یا valve) ، یا ترانزیستوری (Solid) و یا حتی ترکیبی از این دو تکنولوژی باشد

که از ترکیب یک پری آمپلی فایر لامپی و یک پاور آمپلی فایر ترانزیستوری به دست می آید که اصطلاحا Hybrid نامیده میشود.

• آمپلی فایر های لامپی

مهمترین قطعه الکترونیکی بکار رفته در آمپلی فایرهای ساخته شده در سالهای ۱۹۵۰ تا اوایل ۱۹۷۰ ، لامپهای خلا بودند،

و در سالهای ۲۰۱۰ به بعد در کمبو آمپلی فایرها، هد آمپلی فایرها و پری آمپلی فایرهای گران قیمت از لامپ استفاده شد.

( همچنین از امپ های لامپی در سیستم های استریو hifi خانگی بسیار گران قیمت نیز استفاده میشود).

جهت افزایش بهره وری ، آمپلی فایرهای لامپی تقریبا همیشه از توپولوژی کلاس AB1 استفاده میکنند.

• آمپلی فایرهای ترانزیستوری (solid)

در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ، آمپلی فایرهای نیمه رسانا یا ترانزیستوری (solid) محبوبیت زیادی پیدا کردند.

این امر تا حد زیادی به دلیل ویژگی ها و سطح توان،

قیمت ارزانتر و  وزن سبکتر این آمپلی فایرها بود.

همچنین آمپلی فایرهای ترانزیستوری در مقایسه با آمپلی فایرهای لامپی کمتر آسیب پذیر بوده و بسیار قابل اعتمادتر بودند.

• هیبرید(Hybrid)

هد آمپلی فایرهای ترکیبی (hybrid) از یک پری آمپلی فایر لامپی و یک پاور آمپلی فایر ترانزیستوری تشکیل شده است.

و ترکیبی از بهترین فناوری های هر دو تکنولوژی را در اختیار نوازنده قرار میدهد.

پری امپ لامپی صدای گرم تر و دلنشین تری را نسبت به پری امپ ترانزیستوری در اختیار نوازنده قرار میدهد

که با وجود افزایش شدید صدای پری امپ نیز دارای صدایی طبیعی میباشد.